شاید خیلی ها ندانید که ماجرای دختران انقلاب، از روی بلوک سنگی راه بند، روبروی کافه فرانسه آغاز شد، شاید هم قبل تر روی سقف مینی بوس در جنوب کافه فرانسه …
پیش داستان؛
تجربه فضا در خلال زندگی روزمره مقوله‌ای است که منجر به نحوه شناخت و ارزیابی شهروندان و برخوردشان با فضای پیرامونی می شود، واکنشهایی نسبت به جریانات زندگی به هر نحو ممکن و استفاده از همان فضا برای رسیدن به هدف و ایجاد خاطرات جمعی
هویت و خاطراتی که در یک نقطه از مکان با زمان در خاطره ها ماندگار می شود، مکان رویدادها، نشان هویتی یک شهر محسوب می شوند.
داستان اول؛
جشن اسفندگان، اعتراض آرام، نشستن بر روی راه بند
دو معشوق با هم قراری می گذارند تا در روز جشن اسفندگان، در اسفند سال 94 در کافه فرانسه کنار هم باشند، کافه فرانسه بسته است، به دلیل شال خانم فروشنده!

این دو معشوق، عکس اعتراضی از خود در اینستاگرام منتشر می کنند، نشسته روی راه بند، با شال، روبروی کافه فرانسه
ماموری 25 بهمن 94 به کافه فرانسه می رود و حکمی صادر می شود؛

در زمان اجرای طرح ولنتاین از واحد صنفی بازدید آقای ثابت قدم دارای پروانه کسب پاسخگو بود. در زمان بازدید شکلات‌های طرح قلب با نوشته love مارک الیت ترکیه و یک مدل دیگر طرح گل شکلات الیت ترکیه رویت شد. فروشندگان خانم داخل با شال بوده که تذکرات لازم در خصوص رعایت شئونات اسلامی فروشندگان و مشتریان داده شد و در داخل قنادی اقدام به سرو قهوه می‌نمایند که تذکرات ضوابط اماکن عمومی نیز داده شد. اسم واحد صنفی فرانسه که نام کشور خارجی بوده می‌باشد.

جرم ها؛ شکلات طرح قلب و نوشته لاو در جشن ولنتاین، سرو قهوه، نام کشور خارجی و شال فروشندگان، کافه پلمپ می شود. اما شال سفید نبود!
داستان دوم؛
اعتراض آرام، نوع اعتراض گرافیتی شهری

پس از پلمپ کافه و اعتراضات مردمی، گرافیتی تازه‌ای با امضای «بلک هند  Black Hand» روی کرکره مغازه تعطیل شده شیرینی فرانسه ترسیم می شود. گرافیتی‌های بلک هند معمولاً پیرامون سکسیسم، مسائل اجتماعی و تحولات خاورمیانه است و او را بنکسی Banksy ایران می شناسند. معمولا گرافیتی ها بعد از چند روز برای همیشه توسط برخی محو می شود.
داستان سوم؛
اعتراض فردی، نوع اعتراض خودسوزی در میدان شهری
هما دارابی فعال سیاسی، پزشک و روانپزشک کودکان و استاد دانشگاه، در سال ‌69 به دلیل نداشتن حجاب اسلامی از دانشگاه اخراج و مطبش نیز به دلیل خودداری از رعایت حجاب تعطیل می شود، وی برای اعتراض به حجاب اجباری در میدان تجریش خودسوزی کرد. اعتراضی دوباره در اسفند ماه و یکی از استادان دانشگاه خیابان انقلاب
داستان چهارم؛
اعتراض زنان+مردان، نوع اعتراض تجمع و راهپیمایی
دوباره اسفند ماه، دوباره خیابان انقلاب، دوباره اعتراض، روز 17 اسفند مطابق با 8 مارس (روز جهانی زنان) تلویزیون انقلاب از زبان قطب زاده اعلام کرد؛ روز 8 مارس یک سنت غربی است (مثل ولنتاین سال 94) و اولین قانون حکومت پهلوی لغو شد، قانون حمایت از خانواده مصوب سال 54

جمع کثیری از زنان در دانشکده فنی دانشگاه تهران در خیابان انقلاب بیانیه ای خواندند و به همراه برخی از مردان به سمت دفتر نخست وزیری حرکت کردند.

داستان پنجم؛
ادامه اعترض، نوع اعتراض روی سقف مینی بوس
دوباره همان اسفند، دوباره همان انقلاب، دوباره نزدیک کافه فرانسه!! اعتراض های 8 مارس ادامه داشت، 17 اسفند بود، معترضین انگار کافه فرانسه را می دانستند کجاست اما چند قدم پائین تر در خیابان مشتاق (شهدای ژاندارمری فعلی) به موازات انقلاب، به حجاب اجباری اعتراض می کردند، این بار هنگامه گلستان همسر کاوه گلستان تاریخ را ثبت کرد، تصویری از ملیحه نیکجومند (شیده رحمانی) در حال جدال و بحث با یک روحانی طرفدار اجباری شدن حجاب! بر روی سقف یک مینی بوس، رحمانی لقبش شد؛ ژاندارک تهران، ژاندارک خیابان مشتاق و … هنور نام #دختران_خیابان_انقلاب را کسی نمی دانست!

وی بعدها در مصاحبه‌ای دربارهٔ عکس معروفی که وی را بالای یک مینی‌بوس در حال تشویق مردم به اعتراض علیه حجاب اجباری نشان می‌داد، گفته بود:

آن روز، دقیقاً یادم نمی‌آید کی بود اما، می‌دانم که تظاهرات، نزدیک دانشگاه تهران برپا شد. ما در خیابان مشتاق زندگی می‌کردیم و نزدیک دانشگاه تهران بودیم. هنوز حجاب قانونی و اجباری نشده بود اما… 1

هنگامه گلستان داستان را چنین روایت می کند؛

داشتم در کنار این گروه زنان که حرف می‌زدند و جوک می گفتند، راه می رفتم. همه خوشحال بودند که ازشان عکس می گیرم. از چهره شان شادی و توانایی می‌تراود. از انقلاب ایران آموخته بودیم که اگر خواسته‌ای داریم باید به خیابان برویم و آن را اعلام کنیم… 2

نکته اول) تیر ماه 59 از ورود زنان کم حجاب به اداره ها جلوگیری شد، معترضان زیاد نبودند، سال 63 قانون حجاب اجباری تصویب شد، اصلا معترضی نبود! متن قانون حجاب و ماده 638 سال 63
داستان کوتاه؛
اعتراض انفرادی در قم و … برداشتن چادر
اوریانا فالاچی Oriana Fallaci روزنامه نگار و نویسنده ایتالیایی، در تابستان 1358 به دیدار امام خمینی (ره) می رود، در میانه گفتگو و مباحث مطرح شده درخصوص حجاب به نشانه اعتراض چادر را از سر خود بر می دارد و گفتگو نیمه تمام باقی می ماند، ادامه را خودتان گوگل کنید.

نکته دوم) روز جهانی حجاب World Hijab Day poster هر ساله در 1 فوریه گرامی داشته می شود، ابتکار ایجاد این روز توسط نظمه خان (Nazma Khan) ،یک زن مسلمان آمریکایی و پس از واکنش‌های اسلام هراسانه پس از رویداد ۱۱ سپتامبر ایجاد گردید. در «روز جهانی حجاب» زنان غیر مسلمان از ادیان مختلف یک روز را با حجاب گذرانده و تجربه خود از حجاب را بیان می‌کنند.
داستان آخر؛
اعتراض ندارد! یادآوری، جلوگیر از فراموشی
ما مردم فراموش کاری هستیم، سال 57 امام خمینی به فرانسه تبعید شدند (از 12 مهر تا 11 بهمن) همان فرانسه که نامش بر روی یک کافه بود، (داستان اول بالا) نامش کشور خارجی بود! تنها کشوری که در زمان حذف تاریخ و جغرافیا از کتابهای درسی در سال 57 به دستور دفتر امام، باید نامش باقی می ماند! همان فرانسه ای که لیلا حاتمی در آن صحبت کرد. خانه ای که همسرمرحوم حجت الاسلام املایی می گفت؛

در نوفل لوشاتو که بودیم هر شب پشت سر ایشان نماز می خواندیم و صف های نماز جماعت به گونه ای بود که مرد و زن در یک صف کنار هم می ایستادند.

می گفتند؛ زنان و مردان برای بازدید امام با ونهای فولکس به این خانه می آمدند؛ مثل ونهای گشت …، آن زمان فرانک فرانسه 14 ریال بود، ایرانیها شعار می دادند؛ زنده باد فرانسه مهمان نواز
در همان سال 57 نام خیابان فرانسه شد، نوفل لوشاتو، اما بعد از کاریکاتور هفته نامه طنز اعتراضی شارلی اِبدو Charlie Hebdo نامش را گذاشتند؛ محمد (دی ماه 93) اما یک عده نوعی دیگر اعتراض کردند؛ 7 ژانویه 2015 به دفتر مجله حمله کردند و چند نفر کشته شدند، مجله هفته بعد با این عنوان منتشر شد؛ همه بخشیده شدند؛ ما از تروریست ها مهربان تریم.

راستی نام بخشی از خیابان نوفل لوشاتو در گذشته چرچیل بود، کار کار انگلیسی هاست! نام روستای کهک در قم را گذاشتند؛ نوفل لوشاتو، اما دوباره نامش شد کهک!
خانه ای که از حبیب القانیان در همان سال مصادره شده بود، در همین خبابان نوفل لوشاتو بود، نامش شد؛ خانه فرهنگی نوفل لوشاتو، بعدها این خانه شد، ساختمان شهرداری!

خانه ای که امام خمینی در آن ساکن بود، خانه پدر همسر دکتر مهدی عسگری، در روستای ویلایی نوفل لوشاتو Neauphle-le-Château روستایی در استان Île-de-France خانه ای که توسط منافقین بمب گذاری شد، خانه ای که هیچ گاه مرمت نشد، خانه ای که مخروبه شد و کلا ویران شد ….
ته نویس اول) این گزارش بدون اجازه و با افتخار تقدیم می شود به بانوی معمار آلینا تاروردیان که بسیار به ایشان زحمت می دهم، سپاس از تمام محبتها و مهر شما
ته نویس دوم) این گزارش صرفا یک خلاصه ای بود از مقاله خاطره تاریخی و هویت شهری، که قرار است توری برای آن برگزار شود و ادامه تور جشن اسفندگان بود که در سالهای گذشته برای اولین بار در ایران برگزار شده بود، نام تور هم نامشخص هاست … مسیر تور در نقشه زیر گنجانده شده، نگاهی به مکان رویدادهای شهر

ته نویس سوم) مرحوم بانو شیده رحمانی، به احتمال فراوان اشتباه کرده اند یا مصاحبه گر، عکس معروف ایشان در روی سقف مینی بوس در خیابان چرچیل و روبروی کوچه همایون گرفته شده.
ته نویس چهارم) نه همه چیز را می شود ویران کرد و نه همه چیز را می شود، نگه داشت، تنها خاطرها باقی می ماند … و 8 مارس، روز جهانی زن است. نه روز جهانی مادر است، نه روز جهانی خواهر است و نه روز جهانی همسر و پارتنر و…! تنها روز جهانی زن، زنی بدون نقش مادری، همسری و … «روز زن فقط و فقط روز زن است.»

کانال خبری تارنمای سفرنویس
کانال اعلام تورهای سفرنویس