آخرین بخش از باقی مانده عمارت امیر اقتدار (نظامی و دولتمرد دوره قاجار و پهلوی) که بعدها پسر امیر اقتدار، سرلشکر محمدولی انصاری (وزیر راه و ترابری دران پهلوی دوم) در آن اسکان داشت، تا چند روز دیگر خانه و عمارت امیراقتدار با رای دیوان عدالت اداری تخریب و از صحنه روزگار محو خواهد شد.

امیرلشکر محمود خان انصاری ملقب به امیراقتدار آخرین رئیس پلیس نظمیه دوران قاجار و حاکم نظامی تهران بود. وی به دستور سردارسپه (وزیر جنگ وقت رضا پهلوی) که حکومت نظامی در کشور برقرار کرده بود، حاکم نظامی تهران شد. امیر اقتدار مدتی وزیر پست و تلگراف و مدت کوتاهی وزیر داخله دوران پهلوی اول بود.

مجموعه باغ و خانه امیراقتدار در چهارراه عزیزخان (خیابان حافظ فعلی) قرار داشت. معبر شمالی آن به یاد امیر، خیابان امیری و معبر جنوبی نیز به نام اقتدار نام گذاری شده است که هنوز هر دو نام بر گذرها باقی مانده است. قسمت فضای سبز و باغ این عمارت در دوران پهلوی دوم ساختمان بهداری ارتش شد و بخشی کوچکی از شرق این باغ-عمارت بزرگ، تبدیل به چاپخانه بانک تهران

امیراقتدار سه دختر و پنج پسر داشت سرلشکر ولی انصاری (وزیر راه در دوران محمدرضا شاه)، سرتیپ صفرعلی انصاری (رئیس انبار تسلیحات پارچین)، سرهنگ نصرت‌الله انصاری، مهندس اسماعیل انصاری (نماینده خوزستان در مجلس شورای ملی) و مهندس جمشید که هر کدام از فرزندان در بخشی از این خانه تاریخی اسکان داشتند.

نکته) تمامی عمارتها در سامانه طرح تفضیلی شهردای تهران به عنوان ساختمان تاریخی مشخص شده اند اما در سالهای گذشته تمامی عمارتها به غیر از یکی تخریب شده و تنها بخش باقی مانده که عمارت شمالی بود و دومین پسر امیراقتدار، سرلشگر محمدولی انصاری در آن اسکان داشته به زودی با رای دیوران تخریب خواهد شد.

سرلشگر محمدولی انصاری، فارغ‌التحصیل دانشکده افسری تهران و دانشکده افسری فرانسه در رشته راه‌سازی و ساختمان بود. ولی انصاری پس از ارتقا به درجه افسری به هنگام تاسیس راه‌آهن به آن موسسه منتقل شد. مدتی ریاست راه‌آهن جنوب با او بود سپس به ریاست راه‌آهن تهران رسید. در ۱۳۲۲ به جرم طرفداری از آلمان‌ها از طرف متفقین بازداشت شد و قریب یک سال در زندان متفقین در اراک به سر برد.

پس از استخلاص از زندان به ریاست دفتر ستاد ارتش منصوب شد و از دوستان و نزدیکان رزم‌آرا شد. در ۱۳۲۹ به درجه سرتیپی ارتقای درجه یافت . در سال ۱۳۳۴ با احراز درجه سرلشگری در کابینه حسین علاء وزیر راه شد. در کابینه دکتراقبال که سه سال و نیم طول کشید همان سمت را داشت. در کابینه شریف‌امامی همچنان وزیر راه بود. در اواخر حکومت شریف‌امامی جای خود را به مهندس بهنیا داد و از دولت خارج شد. وی در سال ۱۳۷۵ درگذشت.
نکته) دوستان عزیز اگر سرنخی از خانواده ایشان دارید به ما اطلاع دهید شاید به پرونده ما کمک کند.

ملک جنوب غربی عمارت موصوف در اختیار دختر امیراقتدار، پری انصاری بود که با توجه به تاریخی بودن عمارت در طرح تفصیلی، شوربختانه در سال 95 شبانه تخریب شد.

ملک جنوب شرقی نیز در مالکیت و اختیار پسر دیگر محمود انصاری، نصرت الله انصاری قرار گرفت و این عمارت هم با توجه به تاریخی بودن شبانه در سال 94 تخریب شد.

باغ بزرگ امیراقتدار که در دوران پهلوی دوم انبار بهداری ارتش شده بود در سالهای گذشته توسط یک انصاری جدید (که ارتباطی به این خاندان ندارد) تبدیل به بازار موبایل ایرانیان شد و می گویند؛ مالکیت هر دو عمارت تخریب شده نیز در اختیار بازار موبایل است و در حال حاضر محل دپوی ضایعات این بازار شده! بازار موبابل ایران هم متعلق به یکی دیگر از پسران امیر به نام سرهنگ صفرعلی انصاری بود وی دانش آموخته اروپا و رئیس مخزن مهمات پارچین در زمان رضاشاه بود سرهنگ صفرعلی انصاری در زمان جنگ جهانی دوم در شمار افرادی بود که به اتهام همکاری با آلمان‌ها توسط نیروهای انگلیسی دستگیر و در بازداشتگاه اراک زندانی شد.

1) خانه خانه امیرلشگر محمود انصاری ملقب به امیراقتدار و پسرش سرلشگر محمدولی انصاری 2)خانه پری انصاری دختر امیراقتدار (تخریب شده) 3) خانه نصرت الله انصاری (تخریب شده) 4)چاپخانه بانک تهران 5)بیمارستان الوند 6)باغ امیراقتدار و خانه سرهنگ صفرعلی انصاری که بازار موبابل شد! 7 و 8) درباره این دو عمارت تاریخی بعدها خواهم گفت؛ یکی از اولین های تهران در این عمارتها ساخته شده و موجود است.

در نهایت امر تنها بخش ارزشمند و تاریخی، باقی مانده از این مجموعه عمارتهای به زودی با رای دیوان تخریب خواهد شد. رای دیوان به شرح زیر است؛

با توجه به اینکه بند 11 ماده 3 اساسنامه میراث فرهنگی در مقام طرح موضوع در شورایعالی شهرسازی و معماری ایران و با کمیسیون ماده پنج شورایعالی شهرسازی و معماری می باشد و ارتباطی به موضوعات موردی ندارد و ملک شاکی توسط سارمان به نثبت نرسیده است که بند 12 شامل آن شده باشد ایجاد محدودیت برای شهروندان باید بر اساس ضوابط و مقررات قانونی باشد که از سوی سازمان میراث فرهنگی به دیوان ارائه نشده است و آنچه به عنوان دلیل اقامه شده منطبق بر ضوابط و مقررات نمي باشد و نظر به اینکه شهرداری وفق مقررات بند 24 ماده 55 قانون شهرداریها و ماده 7 قانون تأسیس شورایعالی شهرسازی و معماری باید برای مالکین اراضی واقع در محدوده خدماتی شهر پروانه نخریب و نوسازی صادر نماید لذا اعتراص وکیل شاکی موجه تشخیص و به استناد قوانین مذکور و ماده 71 قانون تشکیلات و آئین دادرسی دیوان عدالت اداری شمن نفص رای شعبه حکم به ورود شکایت و ابطال اقدامات سازمان میرات فرهنگی و صدور پروانه ساختمانی طبق ضوابط و مقررات طرح تفصیلی صادر و اعلام می گردد رأی صادره طبق ماده 3 قانون اخیرالذکر قطعی است
رئیس شعبه سوم تجدید نطر دیوان عدالت اداری

حالا چند پرسش مطرح می شود؛
1) دفاعیه وزارت میراث برای حفظ این خانه چه بوده آیا این خانه به عنوان خانه مشاهیر تهران قابل ارزش نیست؟
2) آیا دیوان عدالت اداری مرجع مناسبی برای رسیدگی به نگهداشت و یا تخریب آثار تاریخی و میراثی ایران است؟
3) آیا می دانید تاکنون چندین عمارت تاریخ و ارزشمند با رای دیوران عدالت ادرای برای همیشه از صحنه روزگار محو شده است؟ براساس گفتگوی شهردار منطقه 11 تهران؛ تاکنون 5 اثر تاریخی در این منطقه در این چند سال رای تخریب گرفته است (منبع خبر)
4) آیا در رای های صادره سهم هویت و پیشینه تاریخی شهر و ثروت ملی در نظر گرفته شده است؟
5) این عمارت باغ مشجر است آیا کمیسیون باغات اجازه تخریب باغ را خواهد داد!؟

6) و مهم تر از همه آیا نباید قوانین مناسبی برای احقاق حقوق مالکانه در نظر گرفت، آیا متولیان امر نباید اعتبار ویژه ای برای خرید و احیاء این عمارت ها پادار کنند، در این شرایط اقتصادی تنها نهادهای دولتی قادر به خرید و مرمت این خانه هستند. عمارتهایی که میراث این سرزمین برای آیندگان است.
7) آیا اتفاقات فوق گشاده دستی دیوان عدالت اداری است یا ناکارآمدی میراث فرهنگی !!
8) آیا وزارت میراث سند راهی برای حفاظت از این عمارتها دارد؟ آیا اصلا این عمارتها شناسایی شده اند؟ آیا ….
ته نویس اول) این گزارش صرفا خبری است و به زودی اطلاعات کامل از این عمارت و افراد و عمارتهای پیرامونی تهیه و تقدیم حضور خواهد شد.
ته نویس دوم) از تمامی دوستان خواهشمندم این پست را به اشتراک بگذارند، به روزهای خوب امیدواریم
ته نویس سوم) این گزارش بدون اجازه و با افتخار تقدیم می شود به دوست عزیز آقای رضا شیرازیان، سرتان سلامت