سال نو آشوری بر همه آشوریان مبارک
سال نو آشوری (سریانی) برابر با اول ماه نیسان (اول آوریل) برگزار می‌گردد. حدودا آغاز سال خورشیدی برابر با آغاز سال آشوری- سریانی است، نام این عید؛ خاب نیسان، هاب نیسین، هاب نیسون، آکیتو یا “رشا د شتا” است. کلمه اکیتو Akitu از ریشه سال نوی سریانی است.
سال 6774 آشوری سریانی (12 فروردین سال 1403 مبارک باد)
تقويم آشوري يك تقويم قمري است كه بر پايه حركات ماه تنظيم مي شود و سرآغاز آن ساخت شهر آشور و معبد شهر آشور، به سال ٤٧٥٠ ق.م مي باشد. اين تقويم ٤٧٥٠ سال قبل از تقويم گرگوريان آغاز شده است به عنوان مثال: ٦٧٦٧=٤٧٥٠+٢٠١٧
ایشتار الهه عشق، از دنیای تاریکی آمده است و نوید سرزندگی و حیات دوباره طبیعت را می دهد.
جشن اكيتو و سال نو آشوری ها براساس اسطوره ها
مطابق آفرينش بين النهريني كه در 7 لوح آفرينش شرح آن رفته است، 12روز جشن مختص 12 سياره (به اهتمام خورشيد، ماه و سياره نقطه تلاقي) منظومه شمسي هستند كه خارجترين سياره شماره يك را به خود اختصاص داده و خورشيد شماره يازدهم مي باشد.
در لوح Te خط دوازدهم آمده است: Shere-meshha-la sha kabbak-lu sha sin u shamash in a libbi ittiqu 12 naphar: جمعا دوازده عضو جايي كه ماه و خورشيد هم به آن تعلق دارند، جايي كه مدار سياره ها قرار گرفته است! و در لوح ديگري آمده است: “مول مول (منظومه شمسي) كه تعداد اجرام سماوي اش دوازده تا است. جايگاه هاي اجرام سماوي اش دوازده است. كل برج هاي ماه دوازده تا است.
در زماني كه مهمترين كار انسان شخم زدن زمين بوده است، يك لوح بين النهريني در موزه برلين( VAT.7447) فهرست صور فلكي دايرةالبروج را با شير آغاز مي كند آن هم در يازده هزار سال پيش از ميلاد مسيح. در ميان مردم بين النهرين عدد دوازده سنبل دوازده سياره (دوازده خداي آسمان) بوده است و در جشن اكيتو، گذر سياره نقطه تلاقي از كنار تمامي اين سيارات ياداوري مي شود. و داستان اينگونه آغاز ميشود:
در پهنه فضا، خدايان-سيارات- آن سان كه پيداست كه سپس نام خواهند يافت؛ سرنوشتشان-مدارشان- روشن شده است. تنها سه تن حضور دارند اپسو (خورشيد) كهن كه از سرآغاز بوده، مومو-تير- (كسي كه زاده شده بوده) و تيامات (باكره زندگي) -هيولايي كه دورتر قرار داشته و با سياره نقطه تلاقي برخورد مي كند-.. آنها با هم در آميختند و خدايان در ميان آنها شكل گرفته اند.
خدا لحْمو (اسم مذكر-خداي جنگ بهرام يا مارس) و خدا لحَمو (اسم مونث-الهه عشق و جنگ آناهيتا يا ونوس) … خدايان انشار (زحل) و كيشار (مشتري) بوجود آمدند و در هيبت از آن دو پيشي گرفتند همچنان كه روزها درازتر و سال ها بلندتر شدند خدا آنو (اورانوس) پسر آنان شد…
سپس نخستين پسر انشار ،آنو، به عنوان هم رديف و همسان او، نوديمو (اِآ-نپتون) را بوجود مي آورد. انشار گاگا (پلوتو- مطابق ستاره شناسي بين النهريني پلوتو در ابتداي تشكيل منظومه شمسي يكي از اقمار زحل بوده است) را به عنوان فرستاده خويش انتخاب نمود. سپس چگونگي برخورد سياره معروف به نقطه تلاقي با تيامات بصورت شعري حماسي شرح داده ميشود كه نتيجه اين برخورد بوجود آمدن زمين است و گير افتادن كينگو ( ماه- كه سابقا جز اقمار تيامات محسوب مي شده) در جاذبه آن: تيامات به دو نيمه تقسيم مي شود خداوندگار ( مردوك/ سياره نقطه تلاقي) بخش عقبي تيامات را زير پا له مي كند با جنگ افزارهايش كاسه سر متصل شده او را بريده و آزاد مي كند او رگ هاي خونش را قطع مي كند و باعث شد كه باد شمالي (يكي از اقمار مردوك) آن را به جايگاه ناآشنايي ببرد زمين بوجود آمد!
بخش فروتر سرنوشت ديگري داشت، بر راه دومين مدار، مردوك آن را به قطعات بي شماري تقسيمش كرد(آفرينش كمربند خرده سيارك ها) … در رويداد اصلي مذهبي ميان رودان باستان، دوازده روز جشن آكنده از نمادگرايي است كه با مدار دوازدهمين سياره، آرايش سازندگان خورشيدي …سركار دارد. طبق تنظيمات، طي يازده روز ديگر خدايان با موقعيت سماويشان به سياره نقطه تلاقي ملحق ميشوند. اكيتو يا در زبان باستاني تر بين النهرين A.KI.TI به معني خلق حيات بر زمين مي باشد و با مراسم ويژه اي برگزار مي شده است كه شرح آنها در الواحي يافت شده در شهر بابل رفته است.
شايان ذكر است كه در طول اين جشن روزهء مخصوصي گرفته مي شده است:
روز اول اين جشن مصادف با اعتدال بهاري است. –
در روز دوم، كه از دو ساعت قبل از طلوع آفتاب آغاز مي شده، كاهن اعظم در رود فرات تن ميشويد.
روز سوم شامل برگزاري مراسم سحرگاهي سه ساعت مانده به طلوع خورشيد است. در اين روز دو تنديس توسط آهنگر و درودگر ساخته ميشوند. هر دو تنديس هفت انگشت ارتفاع دارند و مذكرند. يكي از چوپ گز كه لايه هاي زرين دارد و بر پيل پايه اي جواهرنشان استوار است، در دستش يك افعي است كه از چوب درخت سدر ساخته اند. دومين تنديس پيكر عقربي در دست دارد.
در روز چهارم كاهن اعظم سه ساعت و بيست دقيقه قبل از طلوع آفتاب بر مي خيزد و در برابر چهره ايزد مي ايستد و تمام منظومه آفرينش را مي خواند و غسل مي كند. اين روز مصادف با ظهور مشتري (Iku) مي باشد.
در روز پنجم دو تنديس ساخته شده با سرود خواني و اقامه نماز از طريق رود فرات به بابل آورده مي شوند. در اين روز كاهن چهار ساعت قبل از طلوع خورشيد بيدار مي شود. در اين روز نبو از بورسيپا وارد بابل مي شود (مريخ به جايگاه اختصاصي اش نزديك مي شود)
روز ششم دو تنديس ضربت خورده در برابر تنديس نبو فرزند مردوك، بدان هنگام كه از بورسيپا باز مي گردد، قرار مي گيرند (سياره مريخ در جايگاه خود قرار مي گيرد، مريخ در جايگاه ششم در منظومه شمسي قرار دارد-مطابق ستاره شناسي بين النهريني)
روز هفتم، هشتم و نهم از روي لوح سومري تكميل شده اند.
در روز هفتم توجه جشن به زمين و بازآفريني ستيز مردوك(سياره نقطه تلاقي) با تيامات براي فرمانروايي بر زمين است. عدد داده شده براي زمين هفت مي باشد.
روز هشتم روز اعطاي قدرت ها مي باشد.
روز نهم روز صف بندي آييني و رفتن به سراي اكيتو، جايي بيرون از شهر است كه از ميان دروازه ايشتار رد مي شده. در اينجا باز به الواح بابلي باز مي گرديم -همه در سراي اكيتو جمع مي شوند. پادشاه از خيابان ويژه تظاهرات آييني گذشته و از دروازه ايشتار سوار قايق مي شود.
در روز يازدهم مراسم ازدواج مقدس انجام مي يابد و در آن پادشاه نقش داماد را دارد.
روز دوازدهم جشن تماما نماد گرايي است و مظاهري چون آتش، آب ، خوراكي و نوشيدني، قرباني و نيايش هر يك سهم ويژه اي در اين دوازده روز دارند و با تظاهرات مهم ديني، گردهمايي و شب زنده داري همراه بوده اند. بيشتر اين مراسم در سحرگاه و غروب برگزار مي شده زيرا در آن زمان در بين النهرين در ماه فروردين/ارديبهشت نيم روزها سوزان بوده اند. جشن اكيتو همچنان در ميان آشوري ها برگزار ميشود و مي توان به جرات گفت كه قديمي ترين آيين بزرگداشت آغاز فصل بهار و زندگي نو مي باشد.
والنتين عيسي نژاد – مرکز تحقیقات، مطالعات و مقالات آشور
چگونگی برگزاری جشن سال نوی آشوری؛
ماه نیسان برای رب النوع انلیل (ایزد باد) تقدیس می شده. اجداد آشوریان، چند روز قبل از تحویل سال سبزه هایی از گندم و عدس و جو را در مقابل مجسمه و پیکره رب النوع تموز قرار می دادند. طبق اعتقاد باستانی آشوریان سبزه ها موجب می‌شود تا رب النوع تموز (ایزد خوراکی‌ها و گیاهان) زودتر بیدار شود و به همراه او سبزی طبیعت نیز پدیدار گردد.
در این جشن آشوریها لباس سنتی می‌پوشند و در مهمانی‌هایی جمعی همراه با صرف غذا، موسیقی و رقص پایکوبی می کنند و برخی در باشگاه‌ها و موسسات اجتماعی جمع می شوند و به شاعرانی که داستان خلقت را تلاوت می‌کنند گوش می‌دهند. همچنین رسم بر این است که در روستاهای آشوری دختران به جمع آوری گل و گیاه بپردازند و در زیر سقف خانه آویزان کنند. به این دسته ها “Deqna d-Nisan” (ܕܩܢܐ ܕܢܝܣܢ) گفته می‌شود که به معنی “ریش آوریل / بهار” می‌باشد. در حال حاضر این مراسم در بخش‌هایی از ترکیه، عراق، سوریه و ایران (ارومیه، سلماس، کرمانشاه و تهران) و برگزار می‌شود.
پرچم آشوریان؛
پرچم ملی قوم آشور توسط جرج بیت آتانوس اهل ایران در سال 1968 طراحی و مورد استقبال فراوان جامعه آشوری قرار گرفت. پرچم دارای پس‌زمینه‌ای سفید با دایره‌ای طلایی در مرکز است که توسط یک ستاره چهار پر به رنگ آبی احاطه شده است. چهار نوار سه رنگ (قرمز-سفید-آبی)، پهن و موج دار، مرکز را به چهار گوشه پرچم متصل می کند. تصویر خدای آشور در بالای مرکز قرار دارد. دایره طلایی در مرکز ، خورشید را نشان می دهد که با شعله های انفجاری و جهشی خود، گرما و نور تولید می کند تا زمین و همه موجودات زنده آن را حفظ کند. ستاره چهار پر که خورشید را احاطه کرده نماد زمین است، رنگ آبی روشن آن نماد آرامش است.
نوارهای مواج که از مرکز تا چهار گوشه پرچم امتداد یافته اند نشان دهنده سه رودخانه اصلی سرزمین آشوری هستند: دجله ، فرات و زاب بزرگ . خطوط در مرکز کوچک هستند و با گسترش از دایره پهن تر می شوند. آبی تیره نشان دهنده فرات است. نوارهای قرمز که رنگ قرمز خونی آنها نشان دهنده شجاعت، شکوه و غرور است، نشان دهنده دجله است. خطوط سفید در بین دو رودخانه بزرگ نماد زاب بزرگ است. رنگ سفید آن نشان دهنده آرامش و صلح است. برخی تفسیر می کنند که قرمز، سفید و آبی همه آشوری ها را به سرزمین خود برمی گرداند تا محکم بایستند و برای آنچه می خواهند و به دست آورده اند بجنگند.
ستاره روی پرچم نماد ستاره قدیمی مربوط به شاماش است که با نام اوتو نیز شناخته می شود، خدای خورشید که با سیاره زحل نیز مرتبط است. او در منطقه باستانی بین النهرین پرستش می شد. ظاهراً او خدایی بود که قوانین الهی را به رهبرانی مانند حمورابی ، اورنامو و گودآ ارائه کرد. شکل کماندار نماد خدای پیش از مسیحیت آشور است
با اينکه آشوريان ايران را وطن خود می دانند اما جمعيتشان در اين کشور عمدتاً بر اثر مهاجرت به خارج رو به کاهش نهاده است. آن گونه که نماينده آنان در مجلس شورای اسلامی ايران می گويد، جمعيت آشوريان ايران پيش از انقلاب هفتاد هزار تن بود اما اکنون اين آمار به حدود 15 هزار رسيده و تنها طی چند سال اخير چند هزار آشوری ايران را ترک گفته اند.
آشوريان از نخستين اقوامی اند که به مسيحيت گرويدند و خود می گويند که در زمان حيات عيسی مسيح، آشوريان مسيحی شده اند.
تقسیمات تاریخی در کلیساهای مسیحیان سریانی در خاورمیانه
آنان اکنون از لحاظ مذهبی به چهار فرقه تقسيم می شوند؛ آشوريان پيرو کليسای شرق آشوری که در گروه مسيحيان ارتدکس طبقه بندی می گردند و در گذشته های دور نسطوری خوانده می شوند، آشوريان کاتوليک که کلدانی ناميده می شوند و آشوريان پروتستان که بخشی از آنان پيرو کليسای انجيلی اند. آشوريان به زبانی سخن می گويند که يادگار زبان باستانی تمدن آشور است که زبان عربی از آن ريشه گرفته، تا آنجا که در زبان امروز عربی واژه هايی که شباهت به واژه های آشوری داشته باشند زياد به گوش می رسند.
راس_السنة_الاشورية #assyrian_new_year
همسفران
با ما همسفر باشید
آشوری ها قوم نیستند بلکه ملت هستند و قبل از مصری ها و ایرانی ها و یونانی ها و ارمنی ها و … صاحب کشور بودند و ریشه و آثار باستانی و خاستکاه فرهنگی و هنری دارند . روزگاری حکومت آشور از هند تا مصر و از گوه های قفقاز تا صحرای عربستان امتداد داشت . تنها دلیل پایان حیات سیاسی آشور توطئه خائنانه و بزدلانه یهودی های دربند نبوکد نصر بود با حاکم فارس کورش پارسی .
شهریار؛ من نوشته ام؛ آشوريان از نخستين اقوامی اند که به مسيحيت گرويدند ، آن زمان آیا حکومت آشوری بوده؟ اگر بوده بفرمائید تا اصلاح کنم
سلام ، ممکنه اگر اطلاعات دقیق تری از ملت آشوری دارید ای دی بزارم تا بتونیم راجبش تعامل داشته باشیم؟
درود و سپاس بابت ارسال مطالب
زنده باشید ???
شهریار؛ سلام و سپاس از مهربانی و محبت شما
سپاس فراوان از اطلاعات خواندنی که لطف کردید.