خانه نصیرالدوله یا اتاق آئینه خانه که سالهای گذشته در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده بود و مالک آن در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی است در حال تخریب و ویرانی است. این خانه متعلق میرزا عبدالوهاب خان شیرازی نصیرالدوله (ملقب یه آصف الدوله) است.

خانه میرزا عبدالوهاب خان شیرازی آصف الدوله (نصیرالدوله) خانه ای مجلل و عظیم بود که در دوره های مختلف بخشهایی از آن تخریب شد. بخشی از این خانه عظیم در غرب و در کوچه مدرس قرار دارد، بخشی از آن در زمان پهلوی دوم به عنوان دبستان بدر مورد استفاده قرار گرفت و بخشی دیگر تخریب و  بوستان شهری شد و بخش کوچکی از آن در شرق، که یک عمارت شاه نشین و دارای آیینه کاری بود، باقی مانده و در نقل و انتقال های فراوان دراختیار شخصی به نام سعادت خواه بود.

نکته مهم) بخش غربی در بهمن ماه سال 1382 به نام خانه نصیر الدوله (آصفی) ثبت شد، در همان زمان برخی می گفتند این خانه مشیرالسلطنه است و برخی هم معتقد بودند؛ خانه مدرس است در هر صورت آن خانه هم به دلیل مدیریت اشتباه سازمان میراث در حال تخریب است! گزارش این صفحه هیچ ارتباطی به خانه داخل کوچه مدرس ندارد و این یک عمارت دیگر است
آقای حمید بقایی رئیس وقت سازمان میراث خانه نصیرالدوله یا اتاق آئینه را از آقای سعادت خواه خریداری و قرار شد به زودی مرمت شود، اما خانه چندسالی رها شد و سپس در اختیار یکی از پرسنل بازشسته میراث قرار گرفت. در سال 1395 قرار بر این شد که توسط صندوق احیا و بهره برداری از بناها و اماکن تاریخی و فرهنگی به غیر واگذار که چنین نشد و روند تخریبی آن شدت گرفت.

شوربختانه تمامی جداره های اندرونی و بیرونی خانه نصیرالدوله با سنگ سفید مرمر پوشانده شده است و دیوارهای اصلی بنا زیر این پوشش مدفون شده است. دو در آهنی در جداره شرقی این بنا (یکی برای افراد و یکی برای پارکینگ) پس از تخریب جداره اصلی ایجاد شده، در حیاط صفه ای فلزی (50 سانتی متر بالاتر از سطح زمین) برای پارک خودرو به بنا الحاق شده.

گچ بری ها و آیینه کاری های خانه آصف الدوله به دلیل عدم رسیدگی فروریخته است و بخش جداره غربی کلا ویران شده است. ارسی ها و پنجره های این تخریب و حتی بخشی از ارسی های در اختیار مجموعه داران قرار گرفته است و این خانه زیبا در حال حاضر پارکینک موتور و انباری کالاهای مستعمل و دور ریختی شده است. خانه نصیرالدوله قبل از آنکه توسط سازمان میراث خریداری شود، توسط مالکین حفظ و زندگی در آن جریان داشت اما بعد از خرید آن توسط سازمان میراث فرهنگی تبدیل به یک ویرانه شده، سازمانی که متولی میراث فرهنگی و معماری این سرزمین است.

سه ماه پیش سفرنویس با مدیران میراث تهران گفتگو و آنها از این ملک اظهار بی اطلاعی کردند، پس از دو هفته اعلام کردند؛ که این خانه در اختیار یکی از نیروهای بازنشسته سازمان است و از آن زمان تاکنون، هیچ گونه رسیدگی به خانه از طرف سازمان میراث نشده است.

چندی پیش، پس از خبر حذف درب مسجد معمارباشی، علی اصغر مونسان، رئیس سازمان میراث فرهنگی در واکنش تویتری خود اعلام کرد؛

همانطور كه ميدونيد تعداد بناهاي تاريخي كشور فوق العاده زيادند و استعداد و نيروي ما محدود و ضمنا بسياري از بناهاي ثبت شده مالكيت خصوصي و يا غير سازمان ميراث فرهنگي دارند. علي الحال موضوع به معاونت ميراث فرهنگي براي رسيدگي ارجاع شد.

علی ای الحال؛ مالک این عمارت سازمان میراث فرهنگی است و امیدواریم به زودی به نهاد یا سازمان دیگری واگذار تا سرانجم خوبی پیش رو داشته باشد.
فیلم از داخل خانه نصیرالدوله یا اتاق آئینه خانه و وضعیت اسفناک آن:

لازم به ذکر است بیش از 20 خانه تاریخی پیرامون این خانه قرار دارد و تاکنون حریمی برای این پهنه در نظر گرفته نشده است و هر روز شاهد تخریب بناهای ارزشمند مجاور این عمارت و بلندمرتبه سازی در شهر هستیم.
ته نویس اول) به دوستان توصیه می کنم، قبل از اظهار نظر کمی بخوانند و بدانند و بعد شروع به پراکنده گویی کنند؛
خانه نصیرالدوله (آصفی) .
خانه نصیرالدوله (اتاق آئینه خانه) .
میرزا عبدالوهاب خان شیرازی آصف الدوله (نصیرالدوله) .
میرزا احمدخان نصیرالدوله بَدِر .
ته نویس دوم) پیرو ته نویس اول به استحضار دوستان، عزیزیان و برخی از کارشناسان خبره می رساند؛ این خانه، عمارتی مجزا و دارای پلاک ثبتی و حتی پرونده ثبتی جدایی از عمارت خانه نصیرالدوله (آصفی) واقع شده در انتهای بن بست مدرس است.

لطفا این نقشه را به خوبی ملاحظه کنید، تصاویر فوق الذکر درباره خانه شماره یک است، اطلاعات بیشتر درباره این خانه را می توانید در اینجا بخوانید. خانه شماره 2 همان خانه انتهای بن بست مدرس است، برخی معتقند خانه نصیرالدوله نیست، برخی بر این باورند که متعلق به مشیرالسلطنه است و برخی هم می خواستند بگویند خانه مدرس است، چیزی که اهمیت دارد این خانه شماره 2 هم به دلیل سهل انگاری میراث در حال ویرانی است.
عمارت شماره 3 مدرسه دخترانه بدر است که توسط خاندان برای این موضوع وقف شده و بوستان آبشار هم بخشی از این خانه ارزشمند است که در دوران مدیریت یکی از شهرداران فخیمه تخریب و بوستان شد. لازم به ذکر است از دیروز صرفا پاسخگوی دوستان بودم که این همان خانه شماره دو است آیا؟؟؟ خیر نیست، به خدا نیست.
ته نویس سوم) پس از تهیه خبر، جناب آقای مونسان توئیتی نوشتند مبنی بر اینکه؛

سلام موضوع پیگیری شد علاوه بر درخواست ارائه گزارش کامل اداره کل استان تهران راجع بع این موضوع، مقررشد بسرعت کار مرمت آن انجام شود.

لازم به ذکر است، براساس پیگیر های انجام شده مقررشده است همکار آقای مونسان، ساکن در این عمارت، بعد از مهلت تعیین شده، حدودا یک ماه دیگر، خانه را خالی و تحویل دهد، حال چه زمانی این خانه مورد مرمت قرار می گیرد و چه زمانی اجازه بازدید عموم داده می شود، نامشخص است، موضوع مهم این است؛ چه کسی تاوان این خسارت ها را خواهد داد؟؟ البته فعلا در پیچ اول باید خانه تخلیه شود، آن هم یک ماه دیگر!!!!
منابع و سرچشمه ها؛
اسناد میرزا عبدالوهاب خان آصف الدوله به کوشش دکتر عبدالحسین نوایی و نیلوفر کسری
باقر عاقلی. شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران
غلامحسین میرزا صالح. رجال و دیپلماتهای عصر قاجار و پهلوی
باقر عاقلی. خاندانهای حکومتگر ایران قاجاریه
رجال دوره قاجاریه: شرح حال میرزا عبدالوهاب خان آصف الدوله محمد مکری
کانال خبری تارنمای سفرنویس
کانال اعلام تورهای سفرنویس