پژمان خان سلام، نمی دانم چطور شروع کنم، شاید باید، همین اول بنویسم؛ شرمنده ام که نتوانستم حضور پیدا کنم. به خاطر تصادفی که کردم، گفتم؛ زنگ می زنم، نشد! گفتم فردا در تور مارکوف ملاقاتش خواهم کرد، اما تشریف نیاوردید! با تنها یادگاری که از مارکوف داشتم، منتظرتان بودم. گفتم؛ حضوری در دزفول می بینمتان، اما حواشی تصادف اجازه نداد پس من هم نامه می نویسم اما با کمی صغری کبری (البته نامه ای سرگشاده برای همه، تا بدانند من به شما بدهکارم)